img_5638Integratiewoordvoerders Gert-Jan Segers (CU) en Steven van Weyenberg (D66) gingen maandagavond 2 december in debat met ruim 50 allochtone jongeren. In de nagebouwde Parlementszaal van ProDemos werden onderwerpen zoals racisme en jeugdwerkloosheid uitgebreid bediscussieerd. Deze avond werd georganiseerd door Platform INS in samenwerking met ProDemos om politieke participatie onder allochtone jongeren te stimuleren. 

De avond begon met de stelling dat Nederland een groot racismeprobleem heeft. Mustafa Emili (23) – een jongere uit de zaal – verdedigde deze stelling vurig: “Eerst de zwarte piet en vervolgens de uitspraken van Gordon. Bovendien leggen politici vele rapporten die beweren dat Nederland een racismeprobleem heeft naast zich neer. Het probleem wordt ontkend.” Gert-Jan Segers (CU) was het niet eens met Mustafa. De nieuwe generatie allochtonen staan juist op en laten zien dat zij racisme niet meer pikken. Dat wordt ook gewaardeerd door de samenleving en is de positieve kant van het verhaal. Door te beweren dat Nederland racistisch is creëer je alleen maar een tweedeling in de samenleving. Dat is geen goede zaak”, aldus Segers.

Een jongeman uit het publiek vertelde hierbij zijn persoonlijk verhaal. Hij is namelijk op straat gestenigd omdat hij ‘buitenlands’ uitzag. “Een groep jongeren heeft op deze manier mij als buitenlander uit de wijk weggejaagd”, voegde hij hieraan toe.

Steven van Weyenberg (D66) merkte op dat er heel veel hoogopgeleide jongeren in de zaal zaten. “Jullie zijn goed opgeleid, waar zit dat ‘niet welkom’ dan in?” vroeg hij het publiek. Een jongedame reageerde daarop: “Ik ben een moslimvrouw en draag hoofddoek. Daardoor ben ik in mijn omgeving altijd een uitzondering geweest. Op het gymnasium, universiteit en werk. Dat gaf mij het gevoel dat ik er niet bij hoorde. Toen ik 12 was moest ik op school als straf drie uur lang opschrijven waarom ik een hoofddoek droeg.”

De andere kant van het medaillon kwam ook aan de orde tijdens het debat. Zo wordt bijvoorbeeld bij een fastfoodketen aantal autochtone medewerkers met de dag minder. “Zij voelen zich op het gegeven moment niet meer thuis omdat er zoveel allochtone medewerkers daar werken. Dat zij de straattaal en –codes niet beheersen speelt ook een factor”, voegde Ferhat (22) hieraan toe.

Ondanks zoveel aangrijpende verhalen werden tijdens het debat ook oplossingen aangedragen. Yama (25) vindt dat het niet de taak van politiek is om dit probleem op te lossen. “Ik nodig mijn autochtone vrienden vaak uit om bij mij thuis te eten. Hoe vaak doen jullie dat?” vroeg hij de deelnemers.

De avond werd voortgezet met een stelling over jeugdwerkloosheid. 15 procent van de Nederlandse jongeren zijn werkloos. Bij allochtone jongeren loopt dat cijfer zelfs op tot 28 procent. De Kamerleden leunden achterover en luisterden bij deze stelling aandachtig naar de problemen die jongeren ervaren. Niettemin vertelde Steven van Weyenberg (D66) heel trots dat zijn partij met het herfstakkoord half miljard euro heeft binnengehaald om jeugdwerkloosheid aan te pakken.

Osman (26) is voorzitter van een Turkse jongerenvereniging in Den Bosch en vindt dat het iedere dag slechter gaat met de werkloze jongeren: “Uit verveling gaan zij bijvoorbeeld met oud en nieuwe een autogarage in de fik steken.” Fatma (25) reageerde daarop en zei dat opvoeding hierbij een sleutelwoord vormt. Zij vindt dat ouders hun kinderen moeten aanspreken als zij plotseling met Prada schoenen thuis komen terwijl zij geen cent op zak hebben.

Wat betreft jeugdwerkloosheid heeft Gert-Jan Segers (CU) het gehad met de huidige aanpak. Segers: “Als een jongere werkloos is heeft hij ineens met negen welzijnswerkers tegelijk te maken.
Wat jongeren nodig hebben zijn rolmodellen. Ik ken een rolmodel die een jongere netjes in pak naar een werkgever bracht, en hij werd aangenomen!”

De deelnemers in de zaal vroegen de Kamerleden wat zij zelf doen om jongeren aan een baan te helpen. Van Weyenberg maakte duidelijk dat zijn partij oog heeft voor diversiteit wanneer bijvoorbeeld zij stagiaires aannemen en nodigde de deelnemers uit om bij D66 te solliciteren. Segers zei dat de fractie van ChristenUnie een ‘multi-culti’ team in dienst heeft.

Na de laatste stelling over “het oprichten van een jongerenpartij” kwam het debat tot het einde. Op de vraag of de jongeren de politiek interessanter vinden na deze avond antwoordde een deelnemer: “Zeker, ik zal lid worden van een politieke partij en actief meedoen.” Een andere deelnemer zei: “Ik zal vanaf nu het nieuws beter in de gaten houden.” Het debat wierp meteen haar vruchten af. Een jongedame sprak tijdens de borrel met Steven van Weyenberg af dat zij zijn ‘burgerbuddy’wordt.

Het jongerendebat was de derde en laatste activiteit van het project “Politieke betrokkenheid”, georganiseerd door Platform INS. Eerder bezochten een groep allochtone jongeren de Tweede Kamer, hebben hier gesprekken gevoerd met Kamervoorzitter Anouchka van Miltenburg en Kamerlid Tunahan Kuzu (PvdA). In het vervolg heeft Tweede Kamerlid Pieter Heerma (CDA) een workshop verzorgd over politiek. Platform INS zet zich onder andere in om de (politieke) participatie onder allochtone jongeren te stimuleren.  

Zie de volgende link voor een videofragment van het jongerendebat:

http://www.youtube.com/watch?v=cYqbyXwT6Lw


[nggallery id=91]

Condoleance Nelson Mandela  © http://guardianlv.com

© http://guardianlv.com

Wij zijn diep geraakt en bedroefd door het overlijden van Nelson Mandela. Hij was een bruggenbouwer, een boegbeeld voor verdraagzaamheid en zette zich in “voor de kunst van het samenleven”.

Het bestuur, directie en staf van Platform INS wensen de familie van Mandela, het Zuid-Afrikaans volk en alle sympathisanten van Mandela veel kracht toe in deze moeilijke periode.

PEACE AND DIVERSITY: THE NIGERIA EXAMPLE

Nigeria is one of the most ethnically and culturally diverse African country with an estimated population of over 170 million consisting of more than 250 ethnic groups and 500 languages and split almost evenly between Muslims and Christians. There are many factors that usually lead to conflicts in Nigeria but Religion remains on top of the list.

Nigeria is not alien to violent and devastating conflict linked with Islamic fundamentalism; the most recent is the Boko-Haram violent crisis. Empirically, the main menace to national security in Nigeria since the transition from military to civil rule in 1999 has been Religious violent behavior, championed by some Islamic sects in the northern Nigeria – in particular  Borno, Kano and Bauchi States. These reasons for the Islamists in engaging in extreme violence include the opposition of Christians to sharia legal system 1999 and 2000, US invasion of Afghanistan in 2001, the publishing of cartoons on Prophet Mohammed in a Danish newspaper. It is worthy to note that before the transition from military to civilian in 1999, the country has been plague with conflicts that were orchestrated by Islamic fundamentalism. These include the Kano city riot 1982 &1991, nationwide crisis over Nigeria’s membership in the Organization of Islamic Country all in 1986, /Kaduna/Zaria/ Funtua religious riots 1987, Kaduna Polytechnic riot 1988, Bauchi/Katsina riots1991 just to mention a few. All this conflict and many others have led death of hundreds of thousands Nigerians with billions of dollars worth of properties loss.

The real issue is not North or South, Christians or Muslims, Ijaw or Fulani. In Nigeria we are naturally distinguished and united by differences and similarities, according to gender, age, language, culture, tribe, religion, geography, and even income level. Such diversity must be seen as positives that challenge our intellect and emotions as we learn to work and live together in peace and unity. I chose to define diversity based on my perceived idea of culture and not necessarily the traditional culture of the various ethnic nationalities in Nigeria. Diversity is the totality of positive socially transmitted behaviour, patterns, beliefs, institutions and other aspects of our humanity, which generates positive thoughts and actions for the benefit of the general good of our community.

In any diverse society such as Nigeria, it is essential to ensure harmonious interaction among people and groups with plural, varied and dynamic cultural identities. I think, accepting our humanity first and foremost should give policy expression to the reality of our diversity. Policies that are designed for the inclusion and participation of all citizens irrespective of differences can guarantee social cohesion. Such policies when well thought out can check the ill tactics of divide and rule often employed by politicians. In any democratic framework there must be strength in diversity; this is because our communal needs are conducive to cultural exchanges, which adds to the flourishing of creative capacities that should sustain national unity and progress.

However, in order to contribute my quota to the peaceful coexistence of my country using our diversity as the strength, I initiated two projects; the first one is tagged “Youths and Religion tolerance. The project aim is to achieve a peaceful society that is devoid of religion chauvinism because Nigeria is a secular state that allows freedom of religion practice. I achieved this by organizing series of meetings, conferences, publications and often encourage inter-religion visitation at worship place of different religion to worship together so as to establish trust and confidence. Sometimes share scare text from their holy books to understand what each religion preaches about peace. I activated networking relationship with religious leaders, government ministries, NGOs and faith based youth’s organizations..

The second project was tagged Crossing Borders. It is a concept about global citizenship, peace and tolerance to achieve development in the society, to be more aware about the rising issues in international and local development and taking tangible steps to change the world. To be able to understand that race, religion, culture, region, colour, language etc. should not be a barrier to individual freedom, security and development. The project aimed at orientating and enlightening the youths and the masses to understand that every life is important and they must think outside the box. To create awareness among the people that they are responsible to humanity preservation from extinction, make change and take the driven seat for global peace and development. I aimed at motivating people to always approach issues with closed eyes and an open mind because when approaching issues with open mind, the borders to human development will be destroyed and a new dawn will emerge.

Nevertheless, a major problem that relates commonly to the issue of diversity is the search for equity. There is a friction in balancing diversity and equity. Often conflict inevitably occurs. As has been the case since time immemorial, differences in ethnicity, culture, religion, gender, language or political affiliation have all been at the root of conflict. Any form of group identification, ethnic, religious, social and other forms of group identification can trigger violent conflicts especially when mobilized and manipulated to do so. Dialogue of any kind, intercultural, religious, political or social, is a prerequisite for, and a cornerstone of, our unity, peace and progress. We must continuously call for greater dialogue among people with a shared humanity and better understanding of other cultures, in other to ensure a more rapid integration of socioeconomic ties between communities. Dialogue will also help us to focus on who the enemy really is and what they are up to in making us forever poor and powerless.

Aderopo Egbeleke
Institute of Social Studies (ISS), The Hague, Netherlands
MA Development studies/ SJP major

 

‘De Kunst van het Samenleven’ werd tijdens de luncheon van 12 november bekeken vanuit een mediaperspectief. De deelnemers hadden uitgesproken, en geregeld tegengestelde, meningen, wat tot een energiek gesprek leidde.

Beeldvorming en diversiteit
Nadat er tijdens de lunch kennis met elkaar is gemaakt, begint, zoals gebruikelijk, de inleiding op het thema. Media-ethicus Huub Evers, voormalig lector aan de Fontys Hogeschool, houdt een lezing over beeldvorming en diversiteit in de media. Hij ziet de laatste tien jaar een verbreding in de benadering van het begrip diversiteit van etnische naar culturele diversiteit. Redacties streven ernaar een afspiegeling te zijn van de gehele samenleving.

Verder vertelt hij dat onderzoekers hebben geconcludeerd dat media het ontstaan en verspreiden van stereotypen over sociale groeperingen bevorderen. Dat ze bijdragen aan negatieve beeldvorming over, en zelfs een rol spelen bij discriminatie van allochtonen. Dit gebeurt door versimpeling en afstandelijke presentatie; door problematiseren en stigmatiseren; door aanbrenging van een wij-zij-deling op basis van etnische gronden; en tot slot door een slechte vertegenwoordiging van moslims in de media.

Ervaringen
Na de inleiding wordt verkend of, en hoe, de media de ‘Kunst van het Samenleven’ bevorderen. Maar dragen journalisten hiervoor eigenlijk wel verantwoordelijkheid? De deelnemers zijn het erover eens dat ze geen maatschappelijke verantwoordelijkheid hebben voor het bevorderen van sociale cohesie. Journaliste Janny Groen van de Volkskrant stelt dat zij waarnemers zijn wier taak en verantwoordelijkheid het is te tonen wat er in de samenleving gebeurt, of te ontmaskeren wat niet waar is.

Maar beïnvloeden kan wel. Hakan Büyük, journalist bij Zaman Vandaag, wil in zijn stukken de overeenkomsten tussen bevolkingsgroepen benadrukken, in plaats van de verschillen. Hij is van mening dat ieder medium op zijn eigen manier met de ‘Kunst van het Samenleven’ moet kunnen omgaan. Bovendien is die voor iedereen anders. Journalist Peter Breedveld, de oprichter van het weblog Frontaal Naakt, vindt dat de diverse media tegenwoordig erg zijn gelijkgeschakeld. In deze mening staat hij alleen, maar hij krijgt meer bijval wanneer hij zegt dat, als het over allochtonen of moslims gaat, steeds dezelfde personen en deskundigen worden uitgenodigd in veelbekeken televisieprogramma’s als Pauw & Witteman. Volgens Breedveld een bewuste keuze, volgens Groen niet. Dit verschijnsel zie je bovendien bij alle onderwerpen, niet alleen wanneer het over allochtonen gaat. Maar iedereen vindt het wel jammer dat er, vooral op de televisie, een zekere eenvormigheid is ontstaan.

Dromen over een ideale situatie
Om tot een ideale situatie te komen, zal emancipatie van minderheden een belangrijke stap zijn. Meer allochtone jongeren zouden journalistiek moeten studeren en het oprichten van eigen media is een mogelijkheid, alhoewel hier ook weer het gevaar van segregatie aan kleeft. In de berichtgeving is het belangrijk dat de balans terugkeert tussen het wel signaleren van problemen in de multiculturele samenleving, en dit onvoldoende doen van problemen in de niet-allochtone gemeenschap. Naast een etnische benadering, zou het nieuws vaker vanuit meerdere perspectieven belicht moeten worden. En nodig eens Marokkaanse of Turkse deskundigen uit om hun visie te geven op bijvoorbeeld economische onderwerpen, in plaats van alleen op etnische. Evers vult aan dat de sociale media tegenwoordig een middel zijn om de balans te herstellen. Hierop wordt veel en snel mediakritiek geuit, en de redacties houden daar in toenemende mate rekening mee.

Hoe gaan we het in de praktijk brengen

Journalisten moeten zoveel mogelijk de realiteit beschrijven en streven naar objectiviteit. Breedveld mist in de media echter de ‘gewone moslim’, die niet afvallig is, of extremistisch. Hij ervaart dat zijn mening bij andere media niet welkom is en voelt zich door hen onterecht behandeld. Evers benadrukt dat het belangrijk is dit aan te kaarten, en geeft hiervoor diverse mogelijkheden. De laatste denkt ook dat er op de journalistieke opleidingen nog meer kennis bijgebracht kan worden over niet-westerse culturen. Maar uiteindelijk zien de deelnemers nauwelijks meer mogelijkheden dan wachten op de steeds hoger opgeleide jongste generaties van Turkse en Marokkaanse afkomst, op een grotere en daardoor invloedrijkere groep allochtonen, en op de groeiende invloed van sociale media.

Na deze bijeenkomst is het duidelijk dat media veel invloed hebben op de beeldvorming over allochtonen. De manier waarop deze invloed wordt aangewend is echter vaak onbevredigend. De deelnemers koesteren dan ook slechts voorzichtige dromen, maar de hoop hebben ze zeker niet verloren.

Bettina J. Mulder
19 november 2013


[nggallery id=90]

Op 16 november organiseerde Platform INS samen met ISC (International Student Chaplaincy) de conferentie ‘Celebrating Diversity for Peace’. Het vieren van diversiteit kwam op deze dag op verschillende manieren tot uiting: met een lezing over het “nieuwe wij'”, het delen van ervaringen met betrekking tot diversiteit tijdens de workshops, maar ook met zang, en een essay- en fotowedstrijd. Lees hier het verslag van de dag.

Al vroeg op de zaterdagmorgen druppelen de deelnemers het gebouw van ISS (Institute for Social Studies) binnen waar de conferentie plaats zou vinden. De gasten worden ontvangen door de muziek van een Jazz ensemble terwijl zij een plekje zoeken in de zaal. Deze vult zich snel met een bont gezelschap, met publiek afkomstig uit Azië, Afrika en Zuid-Amerika. Veelal studenten van het ISS die daar een masteropleiding volgen. Als de zaal met zo’n 100 aanwezigen is gevuld, kan het programma beginnen.

De conferentie wordt geopend met bijdragen van belijders van verschillende religies. Door hen worden teksten over vrede voorgedragen. Vervolgens heet Mohamed Salih, rector van het ISS, iedereen welkom. Hij zegt trots te zijn op het instituut waar studenten dagelijks met elkaar, en daarmee met verschillende culturen en religies, in contact komen. Dergelijke ontmoetingen stimuleren volgens hem het vreedzaam samenleven. Ook de directeur van het Vredespaleis, Steven van Hoogstraten, spreekt een woord van welkom. Het tolereren en respecteren van verschillen is volgens hem de sleutel naar vrede. Volgens keynote spreker Manuela Kalsky voelen velen zich niet meer thuis in Nederland. Door de grote culturele- en religieuze diversiteit die ons land rijk is, ontstaat de angst voor het verlies van de eigen identiteit. Juist dit gevoel van je thuis voelen is een belangrijke voorwaarde voor vrede, stelt Kalsky. Daarom moeten we in Nederland op zoek naar een ‘nieuw wij’ die mensen met elkaar verbindt en onderlinge verschillen vruchtbaar maakt. In het laatste uur voor de lunch nemen vier personen plaats op twee rode banken, een boeddhist, een hindoe, een moslim en een bahá’í. Samen vormen zij de ‘Council of Wise People’. De leden spreken inspirerende woorden over hun geloof, hun leven, hun inspiratiebron en hun visie op hoe, gegeven diversiteit, in  harmonie te leven.

Na de lunch splitsen de aanwezigen zich op in groepen om één van de zes workshops bij te wonen. Tijdens de interactieve groep sessies draait het in de meeste om het delen van ervaringen. Bij een van deze workshop wordt het diversiteitsbeleid in verschillende landen onder de loep genomen. Studenten afkomstig uit Canada, Brazilië, Zuid-Afrika en Indonesië houden ieder een presentatie over het diversiteitsbeleid in hun eigen land. Zo blijkt dat Canada een immigratieland met een zeer tolerant beleid ten opzichte van minderheden is. De term diversiteit heeft echter een andere invulling in Brazilië. Diversiteit in inkomen en sociale klasse speelt een prominente rol in dit land.

Vredesduif

Aan het einde van de dag is het tijd voor de jury om de prijswinnaars van de essay- en foto/artworkwedstrijd bekend te maken. Het winnende essay is hier te vinden. Het winnende artwork zie je hiernaast. De dag wordt afgesloten met een boodschap voor vrede. Na afloop wordt iedereen uitgenodigd nog even na te praten onder het genot van een drankje en zoutjes, terugkijkend op een dag met een gevarieerd programma en een positief geluid.

 

Het winnende artwork, een 2D vredesduif

 

Lees hier het uitgebreide verslag:

Report Interfaith Conference 2013


[nggallery id=89]