Met veel verdriet hebben wij kennis genomen van de terroristische aanslagen in Istanbul.
Het is anno 2016 onvoorstelbaar dat er nog barbaren zijn die middels geweld hun punt, welke dat ook moge zijn, over willen brengen.
Wij roepen eenieder op die net als ons dergelijk geweld zat is de handen ineen te slaan. Toekijken is geen optie. Samen moeten wij ons hard maken om een wereld zonder geweld achter te kunnen laten.
19 en 26 mei 2016
Wat verstaan we onder islamofobie? Wat zijn de kenmerken daarvan? En hoe uit zich dit in Nederland? Dit zijn enkele vragen die centraal stonden in de training “Islamofobie en discriminatie georganiseerd door Platform INS en Bureau discriminatiezaken uit Den Haag. Op 19 en 26 mei werden twee groepen politieagenten getraind in Leiden.
Het doel van de trainingen was het bespreekbaar maken van en bewustwording over het thema islamofobie en discriminatie. Het eerste deel van de training betrof een verkenning van het thema waarbij de definitie en kenmerken van islamofobie werden besproken. Trainer van Platform INS lichtte toe dat het hierbij niet enkel om “angst voor de islam” gaat, maar dat er ook gehandeld wordt uit deze angst; moslims worden gediscrimineerd en uitgesloten op basis van islamofobe gedachten.
De trainer van Platform INS maakte duidelijk dat islamofobie zich onder andere uit in het zien van moslims en de islam als “de ander”, inferieur aan “de westerse cultuur” en als “gewelddadig”, wat resulteert in gevoelens van “wij” versus “zij”. In het Nederlandse publieke debat komt islamofobie tot uiting in de thema’s “islamisering”, de “onderdrukking van vrouwen” en de “massa-immigratie”. Vervolgens presenteerde trainer Iohanna Sandu de kersverse cijfers van Bureau Discriminatiezaken over islamofobie in Den Haag en omstreken. De meldingen van islamofobie zijn verdubbeld in 2015 t.o.v. het jaar daarvoor.
Het tweede deel van het programma begon met een korte inleiding van Iohanna Sandu over vooroordelen en stereotypen. Zij legde uit dat mensen soms onbewuste associaties van de ander kunnen hebben zoals dat vrouwen altijd moeten schoonmaken en dat alle mannen handig zijn in allerlei klussen. Die associaties leiden er toe dat mensen in hokjes worden geplaatst.
Deze inleiding werd gevolgd door de oefening “Mechanismen van discriminatie”. De trainers legden uit wat deze mechanismen zijn. Zo heeft de ideologische dimensie van discriminatie betrekking op het stelsel van opvattingen over bijvoorbeeld de islam en moslims die discriminatie van moslims legitimeert. Denk aan de negatieve beelden die over moslims worden geproduceerd in de media. De institutionele dimensie heeft betrekking op het beleid van instituties, instellingen en organisaties dat er toe kan leiden dat moslims benadeeld worden. Verder heeft de interpersoonlijke dimensie betrekking op de negatieve opvattingen over moslims van individuen en de interpersoonlijke relaties tussen moslims en niet-moslims. Tot slot heeft internalisatie te maken met de geïnternaliseerde opvattingen die mensen over zich zelf kunnen hebben en die er toe kan bijdragen dat zij zich zelf onderdrukken.
Na een korte uitleg van deze theorie hebben de deelnemers in kleinere groepen casussen besproken m.b.t. islamofobie en hier oplossingen voor gezocht. Iedere groep besprak een dimensie van islamofobie en discriminatie. Het gezamenlijk bespreken van deze casussen zorgde voor een open en eerlijke discussie over het thema. Vooral de casus over internalisatie werd een bron van discussie. Dat ging over een vrouw die bij een kapper werkte en besloot een hoofddoek te gaan dragen. Deze vrouw was bang om haar baan te verliezen en besloot daarom haar hoofddoek af te doen. Vanuit de deelnemers klonken geluiden als: ‘waarom wil zij dit laten zien?’, ‘waarom wil die vrouw opeens hoofddoek dragen?’, maar ook reacties als ‘zij mag dat toch gewoon doen’.
De agenten gaven na afloop aan heel tevreden te zijn met de training. “Deze training zorgde voor bewustwording in het onderwerp islamofobie”, aldus een participant. Een andere deelnemer vond dat er een open sfeer tijdens de training en veel ruimte voor discussie.
Sinds 2011 worden er dialoogavonden georganiseerd tussen moslims en christenen uit Rotterdam. Doel van deze avonden is het bevorderen van solidariteit en het respect tussen mensen met verschillende achtergronden. Deze dialooggroep wilde na jarenlang contact ook samen iets betekenen voor de samenleving. In dit kader hebben moslims en christenen van dialooggroep Overschie een maaltijd georganiseerd om de vluchtelingen van het AZC in s’-Gravendeel te ontmoeten.
Sinds 2011 worden er dialoogavonden georganiseerd tussen moslims en christenen uit Rotterdam. Initiatiefnemers zijn de Grote Kerk uit Rotterdam-Overschie en Platform INS. Doel van deze avonden is het bevorderen van solidariteit en het respect tussen mensen met verschillende achtergronden. Moslims en christenen komen om de 6 a 7 weken bijeen en gaan met elkaar de dialoog aan over verscheidene thema’s zoals profeten in de Koran en Bijbel, opvoeding of pelgrimage volgens de islam en het christendom. Deze dialooggroep wilde na jarenlang contact ook samen iets betekenen voor de samenleving.
In dit kader hebben moslims en christenen van dialooggroep Overschie op 19 mei een maaltijd georganiseerd om de vluchtelingen van het AZC in s’-Gravendeel te ontmoeten. Deze ontmoeting vond plaats bij Platform INS. Ruim twintig vluchtelingen werden door de leden van de dialooggroep opgehaald bij het AZC in s’-Gravendeel. Deze groep bestond voornamelijk uit Syrische vluchtelingen.
De avond begon met een kennismaking. De vluchtelingen zaten in kleine groepjes aan tafel met de deelnemers van dialooggroep Overschie. Ondertussen heeft een programmamanager bij Platform INS en Wim Koerselman (Dominee Grote kerk Overschie) de gasten welkom geheten en de vluchtelingen bedankt voor hun aanwezigheid.
Tijdens het nuttigen van de maaltijd zijn er interessante gesprekken ontstaan. Zo blijkt dat de vluchtelingen vooral behoefte hebben aan sociale contacten. Daarom hebben zij vooral hun waardering uitgesproken voor het organiseren van zo’n avond. Na de avondmaaltijd werd het tijd voor een spel die de meeste vluchtelingen waarschijnlijk nooit eerder hadden gespeeld, namelijk “Bingo”. Dit werd een aantal rondes gespeeld. De winnaars kregen daarbij prijzen uitgereikt.
Tot slot werden twee jonge Syrische vluchtelingen gevraagd om iets te zeggen over hun ervaringen als nieuwe Nederlanders. Abdurrazzak (25) studeerde toerisme in Syrië en was reisgids. Hij is de Nederlandse samenleving heel dankbaar dat zij zo openhartig zijn ontvangen. Tegelijkertijd vind hij het leven in een AZC ook moeilijk. Zij hebben weinig sociale contacten en vervelen zich vaak. Maar wat hem het meest bezig houdt is zijn gezin. Hij heeft zijn ouders in Egypte achtergelaten en met zijn 15 jarige broertje in Nederland aangekomen na een lange route te hebben afgelegd. Abdurrazzak wil zo snel mogelijk herenigen met zijn gezin. Maar dat zal een lange procedure zijn die jaren tijd in beslag kan nemen.
Na Abdurrazzak kwam zijn broertje Abdullah (15) aan het woord als de jongste gast van de avond. Hij had vooral behoefte om iets te vertellen over zijn avontuurlijke reis naar Nederland. Zoals de meeste vluchtelingen hebben zij een moeilijke reis meegemaakt van Turkije tot aan Nederland. In iedere land was het steeds afwachten of zij de grens mochten oversteken met duizenden vluchtelingen. Als jonge jongen heeft Abdullah bij een van de Balkanlanden zelfs moeten acteren om de grens over te mogen steken. Hij deed net alsof hij flauwviel en zo kwamen hij en zijn broer de grens over.
Aan het einde van de avond namen de deelnemers afscheid van elkaar met een broederlijke omhelsing. Zo werden telefoonnummers uitgewisseld en beloofden mensen elkaar om binnenkort weer af te spreken.
Wij betreuren de aanslag in Orlando ten strengste.
Alle slachtoffers van terroristische aanslagen delen hun menselijkheid, alle daders hun onmenselijke wreedheid. Vele dierbaren worden achtergelaten met leed en verdriet. Een grotere groep burgers blijft leven in een staat van angst.
Het moet afgelopen zijn met gewelddadig extremisme. Wij dienen allen te beseffen dat wij allen mens zijn. Je achtergrond, kleur, opvattingen en wensen komen daarna en mogen nooit inhouden dat je anderen als minder behandelt.
Platform INS, voor de Kunst van het Samenleven
